تقصیــــــــر هیــــچ کــــس نیــســـت
بـــه نام "عشـــــــق"
جسمـــــــت را
لگــــد مال بوســــــــه های هـــــوس آلـــودشان می کنند
و بــــــه نام "ناپاکــــــیٍ تـــــــو"
فـــــراموشت می کنند
بــــــه نام "نجـــــابـــت" بایـــــد ســـــکوت کنـــــی
و بــــــه نام "صبـــــــــر" از درون ویــــــــــران می شوی.......

سـرد اسـت و مـن تـنهایـم “
چـه جمـلـه ای !
پــــُر از کـلیـشه ...
پـــُـر از تـهـوع ...
جـای ِ گـرمی نـشستـه ای و می خـوانـی :
” ســرد اسـت “...
یـخ نمـی کنـی ...
حـس نـمی کنـی ...
کـه مـن بـرای ِ نـوشتـن ِ همیـن دو کلمـه
چـه سرمایـی را گـذرانـدم ...

دُنـبـال کَـسی نـیستَم که وقـتی میگـم
میخـوام بـرَم
بـگه نـرو
کسی رو مـیخوام که وقـتی گـفتم میـرم
بـگه:
صَبر کن منَم باهات میـام تَنــها نــرو .

عادت میکنم به داشتن کسی و سپس نداشتنش...
به بودن کسی و سپس نبودنش...
عادت میکنم...اما...
فراموش نـــــــه...

نگران دلتنگی هایم نباش
اینجا اگر سیل هم بیاید هیچ سکوتی شکسته نمی شود
و هیچ بغضی،در فریاد نمی ترکد
اینجا به ظاهر آرام است و هیچ تلاطمی رودخانه را به هم نمی ریزد
و هیچ صدایی گوش را نمی آزارد
پس
بیا و کنارم بنشین بی آنکه نگران دلتنگی هایم باشی

پـــیشــــآمــد مـنـحـصـــــر بــــﮧ فـــردے ســـــت
ڪـــﮧ هـــر روز
مـــنـحـصـراً بـــــﮧ خـــاطـر تـــو


برای من
پــیـش مـــے آیــد ...

خســتهـ ام ..
خیــلی خســتهـ

به رسم شهر دلتنگم نگاهم را زیارت کن.نگاه بر نیازم را به چشمانت دعوت کن.تو میگفتی اگر رفتم حلالم کن غمی دارم.برو باشد ولی من هم خدا و عالمی دارم برو باشد ولی شبها اگر دیدی بد اهنگ است بدان من گریه میکردم از این دنیا دلم تنگ است.من از دنیا گله مندم که مهر تو کم دارم مرا در خودت کمی حل کن نگو رفتم خداحافظ کمی دیگر معطل کن.

گاهی دلم میخواد خودم رو بغل کنم

ببرمش روی تخت بخوابونمش

خیلی سخته زخم خورده باشی و دنبال تسکین
و نوازش هرکسی رو باور کنی که دردت فراموش بشه
اما میبینی جز طعمه چیزی نبودی
برای انکه دم میزد که درد را میفهمد و بهت تسکین و درمان میدهد
بدتر از انی بود که زخمیت کرد.
اما این شکارچی از زخمت سوء استفاده نمود و تورا جز یه طعمه بیشتر ندید!
و باز زخمیتر از همیشه میشی و دیگر نوازشی رو باور نمیکنی!